Seanmháthair Beith agus Seanathair sa Réalta
Sa drochlaethanta, d'aislingínn go raibh an seanbheith níos airde ná ár úllord mo sheanmháthair. Bhíodh sí ann gach uile maidin nuair a d'fhéach mé amach mo fhuinneog go luath ar maidin, lena duilleoga siosarnach go uasal agus craobhacha ag luascadh sa feothan samhraidh, láithreacht caoin airdeallach.
D'aislingínn freisin go raibh mo sheanathair an fear de na réalta sa spéir oìche glan agus bhí Slat an Rí mo sheanathair ag féachaint anuas orm, ag tugadh dóchas dom agus bheith carraig dom in amanna achrannach, a láithreacht chomh suaimhnithe. Agus thug mé m'aghaidh ar dhia do dóchas.
Grandmother Birch and Grandfather in the Stars
In the bad days I would daydream that the old birch tree which towers over our orchard was my grandmother, a gentle watchful presence. She would be there every morning when I looked out my bedroom window early in the morning, with her gently rustling leaves and fine branches swaying in the summer breeze.
I would also daydream that the man composed of stars in the clear nightsky with Orions belt was my grandfather looking down at me, giving me hope and being a rock for me in troubled times. I dreamt that he was looking down on me and his presence was so reassuring. And so I had turned to the stars for hope.

